White Room Sound Project
Image by Vandejong Amsterdam ooglive.com/
Η λευκή εικόνα αρχικά μας παρέπεμψε σε δύο δρόμους ηχητικής προσέγγισης. Μέσα απο μια εικαστική ματιά η κυρίαρχη εντύπωση πέρα απο το θέμα ήταν αυτή του λευκού χρώματος, το οποίο στη ζωγραφική ορίζεται σαν μη χρώμα. Αυτός ο ορισμός μας έδινε την ελευθερία να επιλέξουμε ανάμεσα σε έναν ήχο άτονο σταθερό χωρίς συναισθηματικές η εγκεφαλικές παραπομπές άλλες πέραν της κενότητας, του άδειου ή άψυχου.
Η αντίθετη προσέγγιση, την οποία τελικά και επιλέξαμε ήταν με τη βοήθεια του ήχου τον οποίο θα χρησιμοποιούσαμε σαν χρώμα στον καμβά να προσθέσουμε ζωή, κίνηση και δράση.
Για ηχητικό πλαίσιο δημιουργήσαμε μια σύνθεση που αποτελείται σε πρώτο επίπεδο απο την ηχογράφιση εξωγενών ήχων -μολύβι που γράφει σε χαρτί, νερό που κυλάει στην κανάτα, σύρσιμο παντελονιών- υποδηλώνοντας τη δραστηριότητα που δυνητικά υπάρχει στην αίθουσα.
Σε δεύτερο επίπεδο χρησιμοποιήσαμε μια σύνθεση που λειτουργούσε σα μουσική φράση, του μουσικού Φώτη Τρούλη. Η λυρικότητα, ο μινιμαλισμός και η επαναληπτικότητα της σύνθεσης αυτής, θεωρήσαμε πως υποστήριζαν την μινιμαλιστική άποψη της εικόνας, η οποία παράλληλα θα μπορούσε να λειτουργήσει με απόλυτη πληρότητα. Το ύφος της μουσικής φράσης με τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, στη λογική της μουσικής του Philp Glass, ενέτεινε την έννοια μιας υποδηλωμένης παρουσίας.
Image by Vandejong Amsterdam ooglive.com/
Η λευκή εικόνα αρχικά μας παρέπεμψε σε δύο δρόμους ηχητικής προσέγγισης. Μέσα απο μια εικαστική ματιά η κυρίαρχη εντύπωση πέρα απο το θέμα ήταν αυτή του λευκού χρώματος, το οποίο στη ζωγραφική ορίζεται σαν μη χρώμα. Αυτός ο ορισμός μας έδινε την ελευθερία να επιλέξουμε ανάμεσα σε έναν ήχο άτονο σταθερό χωρίς συναισθηματικές η εγκεφαλικές παραπομπές άλλες πέραν της κενότητας, του άδειου ή άψυχου.
Η αντίθετη προσέγγιση, την οποία τελικά και επιλέξαμε ήταν με τη βοήθεια του ήχου τον οποίο θα χρησιμοποιούσαμε σαν χρώμα στον καμβά να προσθέσουμε ζωή, κίνηση και δράση.
Για ηχητικό πλαίσιο δημιουργήσαμε μια σύνθεση που αποτελείται σε πρώτο επίπεδο απο την ηχογράφιση εξωγενών ήχων -μολύβι που γράφει σε χαρτί, νερό που κυλάει στην κανάτα, σύρσιμο παντελονιών- υποδηλώνοντας τη δραστηριότητα που δυνητικά υπάρχει στην αίθουσα.
Σε δεύτερο επίπεδο χρησιμοποιήσαμε μια σύνθεση που λειτουργούσε σα μουσική φράση, του μουσικού Φώτη Τρούλη. Η λυρικότητα, ο μινιμαλισμός και η επαναληπτικότητα της σύνθεσης αυτής, θεωρήσαμε πως υποστήριζαν την μινιμαλιστική άποψη της εικόνας, η οποία παράλληλα θα μπορούσε να λειτουργήσει με απόλυτη πληρότητα. Το ύφος της μουσικής φράσης με τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, στη λογική της μουσικής του Philp Glass, ενέτεινε την έννοια μιας υποδηλωμένης παρουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου